Toczenie wewnętrzne

Podczas toczenia wewnętrznego dokonuje się obróbki wewnętrznej średnicy przedmiotu obrabianego. Długie wysięgi i utrudnione odprowadzanie wiórów to dwa wyzwania związane z toczeniem wewnętrznym. Długi wysięg może być przyczyną ugięcia narzędzia i wystąpienia drgań. Drgania i utrudnione odprowadzanie wiórów mogą spowodować wyłamanie płytki. Trudności z odprowadzaniem wiórów mogą ponadto skutkować dużą chropowatością powierzchni.

Podstawowe obszary zastosowań toczenia wewnętrznego to toczenie wzdłużne (1) i toczenie profilowe (2).

Toczenie wzdłużne

Wybór narzędzia zależy w bradzo dużym stopniu od średnicy i długości otworu (głębokość otworu z wysięgiem). Zgodnie z ogólną zasadą należy wybierać narzędzie o jak największym polu przekroju poprzecznego i o jak najkrótszym wysięgu.

Wybór właściwego narzędzia obróbkowego, jego prawidłowe użycie i zamocowanie pomagają zminimalizować ugięcie narzędzia i drgania.

Kształt płytki

Przy toczeniu wewnętrznym korzystne jest użycie płytek o dodatnim kształcie podstawowym, pracujących z mniejszymi oporami skrawania niż płytki ujemne. Na zmniejszenie wartości sił wpływa również zmniejszenie kąta i promienia naroża.

Kąt przystawienia

Kąt przystawienia wpływa na rozkład składowych siły skrawania w kierunku promieniowym i osiowym. Przy dużym kącie przystawienia KAPR (małym kącie PSIR) dominuje składowa w kierunku osiowym, przy małym kącie przystawienia KAPR (dużym kącie PSIR) – w kierunku promieniowym. Zaleca się stosowanie kąta przystawienia bliskiego 90° (PSIR 0°) i nie mniejszego niż 75° (PSIR 15°).

Oprawka

Jeśli przedmiot posiada występ wymagający obróbki, należy wybrać narzędzie o kącie przystawienia 91–95° (PSIR od -1 do -5°). Zaleca się stosowanie płytki trójkątnej lub o kształcie typu D (55°).

Jeśli potrzebna jest bardziej udarna krawędź, należy wybrać płytkę o kształcie typu C (80°).

Jeśli przedmiot nie posiada występu wymagającego obróbki, a warunki obróbki są stabilne, można zwiększyć produktywność, wybierając płytkę kwadratową i kąt przystawienia 75° (PSIR 15°).

Narzędzia tokarskie do toczenia wzdłużnego

Toczenie profilowe

Podczas toczenia profilowego na narzędzie działają siły o kierunku promieniowym i stycznym. Promieniowe siły skrawania powodują odginanie narzędzia od przedmiotu obrabianego, a siły styczne są przyczyną zejścia ostrza z położenia na wysokości osi obrotu.

Przy wytaczaniu otworów o małych średnicach szczególne znaczenie ma zapewnienie dostatecznie dużego kąta przyłożenia płytki, by narzędzie nie stykało się ze ściankami otworu.

Kształt płytki

W toczeniu profilowym stosowane są różne głębokości, posuwy i prędkości skrawania. Decydując o kształcie płytki, tj. kącie naroża, należy wziąć pod uwagę kwestie wytrzymałości, opłacalności i dostępu do powierzchni obrabianych. Najczęściej stosowane kąty naroża to 55° i 35°.

Kąt przystawienia

Kąt przystawienia i promień naroża płytki to czynniki, od których w istotny sposób zależy dostępność do powierzchni obrabianych. Należy przeanalizować profil obrabianego przedmiotu w celu wyboru najbardziej odpowiedniego kąta podczas obróbki profilowej.

Kąt pomiędzy powierzchnią przedmiotu obrabianego a powierzchnią płytki nie powinien być mniejszy niż 2°. Jednakże, ze względu na chropowatość powierzchni i trwałość, zalecany jest kąt co najmniej 7°.

Oprawka narzędziowa

Pierwszy wybór to narzędzie o kącie przystawienia 93° (PSIR -3°) oraz płytka o kształcie typu D (55°). Jeśli potrzebny jest większy kąt zagłębiania skośnego, należy zastosować płytkę o kształcie typu V (35°).

Aby umożliwić profilowanie powierzchni czołowej lub wykonać podebranie naroża, wybrać oprawkę o kącie przystawienia 107–117° (PSIR od -17 do -27°).

Dostępne są specjalne narzędzia do wytaczania wstecznego, zaprojektowane specjalnie do obróbki występu w przeciwnym kierunku