Toczenie rowków zewnętrznych

Celem w obróbce rowków jest osiągnięcie wysokiej produktywności. Toczenie rowków zewnętrznych jest zwykle mniej wymagająca niż odcinanie, dzięki czemu łatwiej jest zadbać o bezpieczeństwo. To umożliwia skupienie się głównie na poszukiwaniu sposobów poprawy produktywności, zwłaszcza w obróbce szerokich rowków, która jest bardziej czasochłonna i ma większy wpływ na łączny czas maszynowy niż obróbka wąskich rowków.

Metody obróbki rowków zewnętrznych

Zapewnienie bezpiecznego przebiegu obróbki głębokich rowków może być wyzwaniem z uwagi na długie wysięgi, trudności z odprowadzaniem wiórów i konieczność podawania chłodziwa na ostrze. Toczenie rowków w jednym przejściu to najbardziej opłacalna i produktywna metoda. Jeśli jednak głębokość rowka jest większa niż szerokość ostrza, można zastosować obróbkę w kilku przejściach, toczenie wgłębne, zagłębianie skośne lub profilowanie. Pierwszym wyborem do obróbki rowków zewnętrznych są narzędzia umożliwiające precyzyjne podawanie chłodziwa.

Wskazówki dotyczące zastosowań: jak wykonywać obróbkę rowków zewnętrznych

Toczenie rowków w jednym przejściu

Toczenie rowków w jednym przejściu to opłacalna i produktywna metoda wykonywania rowków. Podczas stosowania obróbki rowków w jednym przejściu należy wziąć pod uwagę następujące kwestie:

• Jeśli bardzo ważna jest mała chropowatość powierzchni, należy zastosować płytkę o geometrii Wiper
• Należy upewnić się, że stosowana jest płytka o wysokiej klasie dokładności, odpowiednim promieniu naroża i szerokości. Zalecane są płytki szlifowane (np. -GF)
• Do produkcji masowej należy stosować płytki z odpowiednimi zarysami i fazkami. Jeśli nie występują one w standardowym asortymencie, warto zainwestować w płytki wykonywane na zamówienie (Tailor made)

Toczenie zgrubne szerokich rowków

Najpopularniejsze metody wykonywania szerokich rowków lub toczenia powierzchni między kołnierzami/stopniami wałka o większej średnicy to:

• Toczenie rowków w kilku przejściach
• Toczenie wgłębne
• Zagłębianie skośne

Wszystkie trzy metody dotyczą obróbki zgrubnej i musi następować po nich obróbka wykończeniowa.

Praktyczna zasada: jeśli szerokość rowka jest mniejsza niż jego głębokość, zastosować metodę obróbki w kilku przejściach; jeśli jest odwrotnie, wykonać toczenie wgłębne. W obróbce smukłych przedmiotów można zastosować zagłębianie skośne.

Toczenie rowków w kilku przejściach

• Metoda obróbki głębokich, szerokich rowków (głębokość rowka większa od szerokości)
• Szerokość występów w granicach planowanego rowka przeznaczonych do usunięcia w drugim etapie (krok 4 i 5 na ilustracji) powinna być mniejsza od szerokości ostrza płytki (CW - 2 x promień naroża)
• Przy toczeniu tych występów zwiększyć posuw o 30-50%
• W pierwszej kolejności zalecane są płytki z geometrią -GM

Toczenie wgłębne

• Do szerokich i płytszych rowków (szerokość rowka większa od głębokości)
• Przejście powinno zaczynać się i kończyć w pewnym odstępie od bocznych powierzchni rowka
• W pierwszej kolejności zalecane są płytki z geometrią -TF i -TM

Zagłębianie skośne (toczenie/profilowanie)

• Najlepsza kontrola wiórów
• Mniejsza wartość składowej siły całkowitej w kierunku promieniowym i mniejsze zużycie w postaci karbu
• W pierwszej kolejności zalecane są płytki z geometrią -RO i -RM

Toczenie i rowkowanie zewnętrzne

Toczenie wzdłużne z użyciem narzędzi do przecinania i rowkowania

• Podczas toczenia z ruchem posuwowym w kierunku osiowym należy stosować głębokość skrawania (ap) większą niż promienie naroży płytki
• Efekt Wiper − stosunek posuwu do głębokości skrawania (fn/ap) musi być odpowiednio duży, aby zapewnić delikatne ugięcie narzędzia i płytki. Dzięki takiemu zastosowaniu pomiędzy krawędzią skrawającą i obrabianą powierzchnią powstaje odstęp
• Przy zbyt małym fn/ap pojawia się tarcie narzędzia o materiał i drgania, a powierzchnia po obróbce ma dużą chropowatość
• Maks. ap = 75% szerokości ostrza płytki

Na wykresie przedstawiono chropowatość powierzchni uzyskaną za pomocą płytek systemu do rowkowania rowków w porównaniu do płytek tokarskich TNMG z promieniem naroża 04 lub 08.

Toczenie rowka

Roztaczanie na boki wymaga ugięcia narzędzia i płytki. Zbyt duże ugięcie może jednak powodować drgania i wyłamywanie ostrza:

• Grubsza listwa sprzyja zmniejszeniu ugięcia
• Krótszy wysięg (OH) sprzyja zmniejszeniu ugięcia (δ)
• Unikać toczenia za pomocą długich i/lub wąskich narzędzi

Krótszy wysięg sprzyja zmniejszeniu ugięcia na boki

Podcinanie i toczenie rowków zewnętrznych

Wiele przedmiotów obrabianych wymaga dalszej obróbki takiej jak szlifowanie lub nacinanie gwintu. W przypadku szlifowania lub nacinania gwintów do kołnierza niezbędne jest wykonanie podcięcia technologicznego celem zapewnienia wybiegu narzędzia (luzu od powierzchni czołowej), dlatego zalecamy użycie płytek przeznaczonych do podcinania. Na przykład: T-Max Q-Cut® i CoroCut® 1-2