Sandvik Coromant logo

Przecinanie i obróbka rowków w różnych materiałach

Przecinanie i obróbka rowków w aluminium i materiałach nieżelaznych

Metale nieżelazne to grupa materiałów o dość małej twardości, np. aluminium, miedź, mosiądz, itp. Stopy aluminium o 13% zawartości krzemu (Si) mają bardzo silne właściwości ścierne. Zasadniczo materiały te wymagają obróbki z wysoką prędkością skrawania. Wysokiej ostrości krawędzie skrawające pozwalają wydłużyć okres trwałości ostrzy.

Aby uzyskać ostrość (jak dla płytek w geometrii -RO), krawędzie zwykle są szlifowane i stosuje się węglik niepokrywany lub z cienkim pokryciem.

Do obróbki przedmiotów, od których oczekuje się bardzo małej chropowatości powierzchni, zalecana jest płytka z końcówką z diamentu polikrystalicznego (PCD), która umożliwia stosowanie wysokich parametrów skrawania i zapewnia długą trwałość.

Przecinanie i obróbka rowków w superstopach żaroodpornych (HRSA)

Superstopy żaroodporne (nadstopy) dzielą się na trzy grupy, tj. materiały na bazie niklu, żelaza i kobaltu. Własności fizyczne i skrawalność każdej z grup są w dużym stopniu zróżnicowane. Szczególnie istotny wpływ na dalsze własności obróbkowe ma fakt, czy materiał jest wyżarzany lub starzony, ponieważ jego twardość może wynosić od 150 do 440 HB.

Zasadniczo skrawalność HRSA w porównaniu do stali i stali nierdzewnych jest niska. Do rowkowania HRSA zalecane jest stosowanie geometrii płytek -GF i -TF. Zastosowanie płytek ceramicznych przy wyższych prędkościach skrawania znacznie poprawia produktywność.

Przecinanie i obróbka rowków w stopach tytanu

Stopy tytanu obrabia się zwykle po wyżarzaniu lub przesycaniu i starzeniu, gdy ich twardość wynosi od 250 do 440 HB.

Ich niska skrawalność w porównaniu do stali i stali nierdzewnych nakłada szczególne wymagania na narzędzia skrawające.

Zalecamy stosowanie płytek o geometrii -GF z ostrymi krawędziami w gatunku bez pokrycia.

Aby zapewnić korzystny przebieg łamania wiórów w materiałach generujących długi wiór, takich jak stopy tytanu, oraz w celu wydłużenia trwałości, zalecamy wyposażenie obrabiarki w system podawania chłodziwa pod wysokim ciśnieniem.

Obróbka twardych materiałów

Nowoczesne technologie produkcji stawiają coraz wyższe wymagania dotyczące obróbki przedmiotów w pojedynczym zamocowaniu, generując zapotrzebowanie na obróbkę wiórową przedmiotów hartowanych. Materiały narzędziowe takie jak CBN (regularny azotek boru) stanowią akcelerator produktywności w sytuacji, gdy obróbka tokarska zostaje wprowadzona w miejsce szlifowania. Obrabiane mogą być przedmioty wykonane z materiałów hartowanych i hartowanych indukcyjnie, o twardości 50–65 HRc.

Płytki w geometrii -S są zalecane do obróbki rowków, a w geometrii -RE do profilowania. Do obróbki mniejszych otworów zalecane są płytki do obróbki rowków z końcówkami wykonanymi z CBN. Płytki te znajdują zastosowanie zarówno w skrawaniu ciągłym, jak i przerywanym z wysoką jakością wykończenia powierzchni i wąskimi tolerancjami.

Grupy materiałów obrabianych

W branży obróbki skrawaniem metali mamy do czynienia z przedmiotami o rozmaitych kształtach wykonanymi z różnych typów materiałów. Każdy materiał posiada wyjątkowe właściwości, które zależą od składu stopu, zastosowanej obróbki cieplnej, twardości, itp. Właściwości materiału mają istotne znaczenie przy doborze geometrii i gatunku materiału ostrza narzędzia skrawającego oraz parametrów skrawania. Dlatego materiały obrabiane zostały podzielone na sześć dużych grup zgodnie z normą ISO; każda z grup wyróżnia się szczególnymi właściwościami pod względem skrawalności.


ISO P – stal to największa grupa materiałów poddawanych obróbce skrawaniem. Obejmuje ona materiały zarówno niestopowe, jak i stopowe, a także odlewy staliwne. Stale wykazują zazwyczaj dobrą skrawalność, ale mogą pod tym względem występować znaczne różnice w zależności od twardości materiału, zawartości węgla itp.​


ISO M – stale nierdzewne to materiały stopowe zawierające przynajmniej 10.5% chromu. W ich skład mogą również wchodzić inne dodatki stopowe, takie jak nikiel lub molibden. Ta duża grupa stopów obejmuje materiały o różnych właściwościach, takie jak stale ferrytyczne, martenzytyczne, austenityczne i austenityczno-ferrytyczne (duplex). Ich cechą wspólną jest wydzielanie dużej ilości ciepła na ostrzu oraz zużycie w postaci karbu i narostu.


ISO K – żeliwo, w przeciwieństwie do stali, jest materiałem generującym krótkie wióry. Żeliwa szare (GCI) i ciągliwe (MCI) są dość łatwe w obróbce, natomiast żeliwa sferoidalne (NCI), o zwartym graficie (CGI) i sferoidalne hartowane izotermicznie (ADI) stwarzają większe trudności obróbkowe. Wszystkie rodzaje żeliwa zawierają węglik krzemu (SiC), który ma bardzo silne właściwości ścierne.


ISO N – metale nieżelazne to grupa materiałów o dość małej twardości, np. aluminium, miedź, mosiądz, itp. Stopy aluminium o 13% zawartości krzemu (Si) mają bardzo silne właściwości ścierne. Zasadniczo materiały te wymagają obróbki z wysokimi prędkościami, płytkami o ostrych krawędziach charakteryzujących się dużą trwałością.​

 

ISO S – do grupy superstopów żaroodpornych należy wiele materiałów wysokostopowych na bazie żelaza, niklu, kobaltu i tytanu. Mają one właściwości przywierające, podczas ich obróbki tworzy się narost, wykazują tendencję do utwardzania się podczas obróbki i generują duże ilości ciepła. Są więc podobne do materiałów z grupy ISO M, ale ich obróbka jest znacznie trudniejsza, ze względu na niższą trwałość ostrzy narzędzi.​

 

ISO H – w tej grupie znajdują się stale o twardości 45-65 HRc, a także żeliwo zabielone o twardości około 400-600 HB. Ze względu na dużą twardość materiały te są trudno skrawalne. Generują one również dużą ilość ciepła podczas skrawania, a podczas ich obróbki krawędzie skrawające podlegają silnemu ścieraniu.​

 

Dołącz do nas. Bądź na bieżąco.

Już dziś zaprenumeruj nasz biuletyn

account_circle

Willkommen,